๗๙ แมงมุมชักใย
แมงมุมตัวหนึ่งมันชักใยติดไว้ที่หน้าต่างบ้าน โดยติดไว้ทางด้านทิศเหนือ ไปติดไว้ทางทิศใต้สี่เส้นขึงไว้ แล้วชักใยเป็นตารางกลมๆได้ตรงกลางเส้นใยถี่ๆหลายเส้น เพื่อขึงดักแมลงที่บินไปมาที่จะติดตาข่ายอยู่ที่ตรงกลางนี้ แล้วมันก็แอบไปนอนนิ่งอยู่ที่ต้นสายใย
ต่อมาก็มีตัวชีผ้าขาวบินมาหากิน ผ่านตาข่ายสายใยแมงมุมก็ติดอยู่ดิ้นรนไปมา ฝ่ายเจ้าแมงมุมเมื่อตาข่ายสั่นไหว ก็รู้ได้ทันทีว่ามีแมงบินมาติดตาข่ายเข้าแล้ว จึงวิ่งปราดไปตามเส้นสายใย เข้าไปที่ตาข่ายตรงกลางพบเจ้าชีผ้าขาวติดอยู่ จึงร้องตะคอกว่า
"นั่นเจ้าบังอาจล่วงล้ำด่านแดนของเราเข้ามา เจ้าผิดอย่างฉกรรจ์ เราจะต้องประหารชีวิตเจ้าเสียเดี๋ยวนี้"
เจ้าชีผ้าขาวร้องตอบว่า
"ช่องทางนี้เป็นทางบินไปมาของเรา ท่านมาชักใยขวางทางเราด้วยเหตุใดเล่า?"
"ช่วงทางนี้เป็นเขตแดนของเรา เราจึงต้ังด่านไว้ในเวลาราตรี เจ้าจะไปไหนในเวลาค่ำคืนเช่นนี้?"
"เราบินออกหากิน บางทีเราก็บินไปเล่นแสงไฟอันสวยงาม"
"เจ้าทำผิดมากที่ออกหากินในเวลาค่ำคืน และบินไปเล่นแสงไฟอันมิใช่การงาน จงยอมให้เราทำโทษประหารชีวิตเสียโดยดี"
ว่าแล้วแมงมุมก็ตรงเข้ากัดตัวชีผ้าขาว เอามากินเป็นอาหาร
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้สัจธรรมว่า เส้นใยแมงมุมน้ันเปรียบดังอายตนะทั้ง ๖ ได้แก่ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เมื่อเจ้าชีผ้าขาวมาสัมผัสสายใยแมงมุม เจ้าแมงมุมก็ได้รับรู้และมากินเจ้าชีผ้าขาวเป็นอาหาร ดังอารมณ์เมื่อมาสัมผัสอายตนะ จิตก็ได้รับรู้และกลืนกินอารมณ์นั้น
